هر وقت ایدهای به ذهن من خطور میکنه word رو باز میکنم؛ ایدهام رو درش تایپ میکنم (که ممکنه تا حدود یک ساعت هم طول بکشه) و بعد اون رو در یکی از ده پوشهای که از قبل در درایو نوشتن تعبیه کردم، ذخیره میکنم. هر از گاهی سراغش میرم و تا تکمیل نشه منتشرش نمیکنم. ممکنه برای کامل کردن یک ایده کلی مقاله بخونم. کتاب بخونم و یا حتی با چند نفر صحبت کنم.
یکی از این ایدهها که مدتی دارم در موردش یک مقاله مینویسم اینه: چرا ما آدمهای ناراحتی هستیم؟
عمده حرفهای من در اون مقاله 2500 کلمهای شده این 6 دلیل. احسا کردم زیادی درش توقف کردم. تعداد کلمات روز به روز بیشتر میشه ولی من اون رضایتی که باید رو ندارم . لذا با شما در میون میذارم. به لیست زیر نگاهی بندازین و اگر نظری دارید در کامنت اضافه کنید. متشکرم.
چرا آدمهای ناراحتی هستیم؟
1. چون با هم صحبت نمیکنیم.
3. چون وقت زیادی را در شبکه های اجتماعی هدر میدهیم.
5. چون به یکدیگر به نگاه تمسخر و تحقیر نگاه میکنیم.
درباره این سایت